- półgębkiem
- 1. Bąkać, mówić, odpowiadać itp. półgębkiem «bąkać, mówić, odpowiadać itp. ledwie otwierając usta, niewyraźnie lub od niechcenia, często niechętnie»: Ewelina zauważyła z przykrością, że Tadeusz nie darzy sympatią ich sublokatora. Prawie się do niego nie odzywał, a kiedy tamten się do niego zwracał, odpowiadał półgębkiem. M. Nurowska, Zdrada.2. Jeść półgębkiem «jeść mało, niechętnie, bez apetytu»: W milczeniu zjedli skromny obiad. Tomek, zawsze chętny do pełnego talerza, jadł półgębkiem, chociaż to była szczawiowa z ryżem, jego ulubiona zupa. H. Ożogowska, Dziewczyna.3. euf. Usiąść półgębkiem «usiąść na brzeżku, na skraju czegoś»: (...) co tak usiadłeś półgębkiem, rozgość się (...). Roz bezp 1998.4. Uśmiechać się półgębkiem «uśmiechać się nieszczerze, skrycie lub nieśmiało»: Zgodnie z odwiecznym patriarchalnym kodeksem zachowań jakie przystoją kobiecie, szczery, serdeczny śmiech z brzucha jest czymś wysoce niestosownym. Kobiety powinny wstydzić się śmiałości w obnażaniu zębów i dziąseł, uśmiechać się tylko półgębkiem, kryć w dłoniach zarumienioną od tłumionego śmiechu twarz. WO 01/04/2000.
Słownik frazeologiczny . 2013.